سید محمدرضا کردستانی، با تخلص میرزاده عشقی،متولد ۱۲۷۳ همدان می باشد او شاعر، روزنامه‌نگار،
نویسنده و نمایشنامه‌نویس ایرانی دوره مشروطیّت و مدیر نشریه قرن بیستم بود او از جمله مهم‌ترین شاعران عصر
مشروطه به‌شمار می‌رود که از عناصر هویت ملی در جهت ایجاد انگیزه و آگاهی در توده مردم بهره گرفت و او را خالق
اولین ایرانی می‌دانند.
میرزاده عشقی از جمله پیشگامان شعر نو شناخته می‌شود و از نخستین ادبای معاصر ایران است که به مقوله شعر
نو توجه نمود و، پیش از نیما یوشیج، اشعاری به سبک نو سرود. لازم به یادآوری است که نخستین آثار نیما یوشیج
برای نخستین بار در روزنامه قرن بیستم میرزاده عشقی چاپ شد و شاید شعرهای عشقی به علت عمر کوتاه
شاعری‌اش هیچ‌گاه مجال پخته شدن پیدا نکردند، اما صراحت لهجه، نکته‌بینی و تحلیل بسیار فنی او در مورد تحولات
سیاسی و اجتماعی دوره خودش بسیار مشهود است و زبان اشعار عشقی به زبان شفاهی عامه مردم نزدیک
است.
میرزاده عشقی همچنین از جمله نخستین و برجسته‌ترین روشنفکران کرد عصر مشروطه به‌شمار می‌رود که مدافع
حقوق زنان بود و از آزادی زنان و حضور آنان در جامعه دفاع می‌کرد.
داستان بیچاره زاده ،کفن سیاه ،رستاخیز سلاطین ایران ،حلوا الفقرا ،بچه گدا و دکتر نیکوکار ،تئاتر درموضوع میتینگ
،ایدئال پیرمرد دهگانی و شعر “چه معامله باید کرد؟” و”مستزاد مجلس چهارم” که از تندترین و معروف‌ترین اشعار
عشقی است.
بدون دیدگاه