اطلاعاتی در مورد ساز ملودیکا
این ساز از خانوادهٔ سازهای مانند ساز دهنی است.
این ساز شامل یک صفحه کلید در بالا است
توسط دمیدن هوا از طریق دهانهٔ ساز که در کنار آن قرار گرفته نواخته می‌شود.
فشار یکی از کلیدهای صفحه کلید باعث بازشدن مسیر هوای سوراخ متناظر با کلید شده و
هوای ورودی باعث به ارتعاش درآمدن زبانه و تولید صدا می‌شود.
حجم صدای این ساز معمولاً دو تا سه اکتاو است.
ملودیکا کوچک، سبک و قابل حمل می‌باشد و در آموزش موسیقی به خصوص در آسیا مشهور است.
و این ساز مدل های متفاوتی دارد از جمله: ملودیکای سوپرانو و آلتو که صدای بالا و نازکتری نسبت به تنور دارند.
اطلاعاتی در مورد ساز ملودیکا + معرفی تمامی ساز ها
بعضی از آنها برای نواختن با دو دست طراحی شدند و دست چپ
کلیدهای سیاه و دست راست کلیدهای سفید را می‌نوازد.
باقی مدل‌های آنها مانند ملودیکای تنور هستند.
ملودیکای تنور: نوعی از ملودیکا با صدای پایین است.
دست چپ در جای دست پشت ملودیکا قرار می‌گیرد و دست راست کیبورد را می‌نوازد.
ملودیکای تنور با اضافه کردن لوله‌ای به ملودیکا و قرار دادن ملودیکا روی یک سطح صاف
قابل نواخته شدن با دو دست می‌شود.
ملودیکای باس: نیز، وجود دارد اما نسبت به تنور، آلتو و سوپرانو کمتر شهرت دارد.
آکوردینا: که عموماً از فلز ساخته می‌شود، مکانیزمی مشابه ملودیکای قدیمی دارد
اگرچه کیبورد با دکمه‌هایی مشابه ساز آکارديون جایگزین شده است و
توسط استیو رایش در قطعه‌اش با نام ملودیکا (1966) و همچنین توسط موسیقیدان جاز
فیل مور در آلبوم همین حالا که توسط آتلانتیک رکوردز منتشر شد، مورد استفاده قرار گرفت.
بدون دیدگاه