اطلاعاتی در مورد تار
تار از لحاظ سازشناسی از گروه سازهای زهی مضرابی است.
تار یکی از نمادهای موسیقی ایرانی است که به عنوان ساز ملی ایران نام‌گذاری شده‌است.
قدمت ساز تار در حدود قرن چهارم هجری است تا به شکل امروزی آن در آمده‌است.
تار از سازهای کامل ایرانی است که می‌توان تمامی دستگاه‌ها و گوشه‌های موسیقی ایرانی را با آن نواخت.
زیبایی و خاص بون صدای تار این ساز را تبدیل به یکی از محبوب‌ترین سازهای ایرانی کرده‌است.
کاسهٔ تار بیشتر از کنده کهنه چوب توت ساخته می‌شود
که هرچه این چوب کهنه‌‌تر باشد به دلیل خشک بودن تارهای آن چوب تار دارای صدای بهتری خواهد بود.
اطلاعاتی در مورد تار + معرفی تمامی ساز ها
اجزای تار : کاسه تار که از چوب توت ساخته می‌شود و شامل یک بخش بزرگ به نام کاسه و یک بخش کوچکتر به نام نقاره است.
پوست تار: که با یک پوست نازک از جنس شکم بره روی کاسه تار پوشانده می‌شود.
دسته تار: که از چوب گردو و قسمت سفید رنگ روی دسته از استخوان قلم شتر ساخته می‌شود و به کاسه ساز متصل می‌شود.
سیم تار: دارای شش سیم است که به صورت دوتایی نواخته می‌شود.
شامل دو سیم سفید در پایین، دو سیم زرد در وسط و دو سیم در بالا که یکی سفید و سیم آخر زرد است.
خرک تار: که از جنس شاخ بز کوهی ساخته شده و روی پوست قرار می‌گیرد.
سیم‌گیر: که در پایین کاسه ساز نصب می‌شود که سیم به آن وصل شده و از روی خرک رد می‌شود و به گوشی ساز بسته می‌شود.
گوشی: گوشی‌های استوانه‌ای چوبی که در بالای دسته ساز بسته می‌شوند
و سیم دور آن‌ها بسته شده و با چرخاندن آن‌ها کوک می‌شود.
پرده‌های تار: رشته‌هایی که به روی دسته ساز بسته می‌شوند
که معمولا از جنس روده گوسفند و یا پلاستیک ساخته می‌شوند.
از اساتید قدیمی و برجسته تارسازی می‌توان از یحیی، جعفر صنعت و شاهرخ نام برد.
بدون دیدگاه