پروین اعتصامی
با نام اصلی «رخشنده» در ۲۵ اسفند ۱۲۸۵ در تبریز متولد شد. پروین از کودکی فارسی و
انگلیسی و عربی را نزد پدرش آموخت و از همان کودکی تحت نظر پدرش و استادانی چون دهخدا و ملک الشعرا بهار
سرودن شعر را آغاز کرد. تنها اثر چاپ و منتشر شده از پروین، دیوان اشعار اوست، که دارای ۶۰۶ شعر شامل
اشعاری درقالب های مثنوی، قطعه و قصیده می‌شود. پروین بیشتر به دلیل به کار بردن سبک شعری مناظره در
شعرهایش، معروف است. شعرهای پروین پیش از چاپ به صورت مجموعه و کتاب، در محله بهار و منتخبات آثار از ضیا
هشترودی و امثال و حکم از دهخدا، چاپ می‌شدند. موفقیت اولین چاپ دیوان اشعار او سبب پیدایش زمینه برای
چاپ‌های بعدی شعرهای او شد.
پروین اعتصامی از پیروان «جریان تلفیقی» است. مضامین و معانی اشعار پروین، توصیف‌کنندهٔ دلبستگی عمیق وی
به پدر، استعداد و شوق فراوان او به آموختن دانش، روحیهٔ ظلم‌ستیزی و مخالفت با ستم و ستمگران و حمایت و ابراز
همدلی و همدردی با محرومان و ستم‌دیدگان است. اشعار پروین اغلب از حوادث و اتفاقات شخصی و اجتماعی
خالی‌اند.
شعر پروین از دیدگاه طرز بیان مفاهیم و معانی، بیشتر به صورت «مناظره» و «سؤال و جواب» است. در دیوان او بیش
از هفتاد نمونه مناظره آمده که وی را از این لحاظ در میان شاعران فارسی برجسته ساخته است. این مناظره‌ها نه
تنها میان انسان‌ها و جانوران و گیاهان، بلکه میان انواع اشیاء – از قبیل سوزن و نخ – نیز اتفاق می‌افتد. پروین در بیان
مقاصد خود از هنرهای «شخصیت بخشی» و «تخیل» و «تمثیل» ، با شیوایی کم‌نظیری استفادهٔ بسیار کرده است.
یکی از معروف‌ترین اشعار وی که تا سال‌ها در کتاب فارسی سال پنجم دبستان قرار داشت قطعه «اشک یتیم»
است كه داستان این شعر، درباره پیرزنی در حال تماشای گذر پادشاه است.
چه شعر های زیبایی که نگفتن 👏👏👏👏👏👏👏👏👏
روحش شاد و یادش گرامی
شاعر بزرگواری بودن واقعا 😔