شاعر مریم جعفری آذرمانی در ۵ آذر ۱۳۵۶ در تهران متولد شد.
شاعر مریم جعفری آذرمانی با وجود احترام به موسیقی غزل سنّتی و بیتمداری خاص شعر کلاسیک
به دلیل جزءنگری و عینیگرایی اش، غزل میسراید که بازتاب نگاهی
مدرن به شعر است ، او از سال ۱۳۷۵ بهطور جدی سرودن شعر را بیشتر در قالب غزل آغاز کرد. تا کنون آثار
متعددی از او منتشر شدهاست: «سمفونیِ روایتِ قفلشده»، «پیانو»، «هفت»، «زخمه»، «۶۸ ثانیه به اجرای این
اپرا ماندهاست»، «قانون»، «صدای ارّه میآید»، «تریبون»، «مذاکرات»، «دایره»، «ضربان»، «معنای دیگر»، «راویه»،
«بایستههای پژوهش در شعر معاصر»، «نواحی»، «تشریح»، «تو رها باش و دوست داشته باش».
مقالات مرتبط :
او با انتخاب وزنها و بحرهای دشوار و درهمریختن موسیقی طبیعیِ غزل میکوشد سابقه شنیداری مخاطب را به
هم بریزد تا شعرش را به نثر نزدیک کند و بیشتر شعرهای جعفری آذرمانی دارای مضامین اجتماعی سیاسی و
اعتراض است. او از سال نود و هفت به مضامین عاشقانه نیز روی آورد و کتاب تو رها باش و دوست داشته باش
حاصل این تغییر است.
محمد علی بهمنی نوشته است: «مریم جعفری آذرمانی در آثارش، پنجرههای بسته غزل را باز کردهاست و با زبان
شعر به این نکته پرداخته که شعر در قالب نمیگنجد. کارهای او بینظیر است و فضاهای فراوانی را برای فردای شعر
و غزل باز کردهاست.»
بدون دیدگاه