معرفی ساز کمانچه
کمانچه یکی از سازهای اصلی موسیقی ایرانی است و جنس قسمت‌های مختلف آن چوپ، پوست
استخوان و فلز است و بعد از تار مهمترین ساز موسیقی ایرانی است.
کمانچه دارای ۴ سیم با ضخامت‌های متفاوت است و کوک اصلی و رایج کمانچه می لا ر سل که
همان کوک ویلن است، می‌باشد کمانچه، پایه‌ای به شکل میله‌ای فلزی نیز دارد
که زائده پهن انتهای آن روی پا یا زمین قرار می‌گیرد و این ساز را معمولا از چوب کهنه و عمل آمده
درختان توت و افرا می‌سازند. طول کمانچه از پایه فلزی تا صراحی(قسمت بالای سر پنچه) حدود ۷۵ سانتی متر است.
معرفی ساز کمانچه + معرفی تمامی ساز ها
اجزای تشکیل دهنده‌ی ساز کمانچه
کاسه‌ی طنینی، پوست، دسته، خرک، سرپنجه: گوشی‌ها، شیطانک، سیم گیر، پایه
این ساز علاوه بر شکم، دسته و سر، در انتهای پایینی ساز، پایه‌ای دارد که روی زمین یا زانوی نوازنده قرار می‌گیرد.
کمانچه نه تنها در موسیقی دستگاهی بلکه در موسیقی مقامی ایران نیز کاربرد فراوان دارد.
نوعی از کمانچه معروف به کمانچه لری وجود دارد که پشت باز است و مردمان لر به آن «تال» می‌گویند.
کمانچه‌های محلی نیز جزو سازهای زهی آرشه‌ای قرار می‌گیرند
بعضی از کمانچه‌های محلی پشت کاسه‌ی آن‌ها هم باز است که باعث ایجاد صدای قوی‌تری می‌شود.
از شاخص‌ترین کمانچه‌نوازان ایرانی می‌توان به
حسین‌خان اسماعیل‌زاده، علی‌اصغر بهاری، مجتبی میرزاده، کیهان کلهر و اردشیر کامکار اشاره کرد.
نوازندگان شاخص معاصر عبارتند از: اردشیر کامکار، کیهان کلهر، سعید فرج‌پوری
علی‌اکبر شکارچی، فرج علیپور، داوود گنجه‌ای، علی‌رضا حسین‌خانی، پیرولی کریمی
همت‌علی سالم، مجتبی میرزاده، درویش‌رضا منظمی، هادی منتظری، سهراب پورناظری، محمد باجلاون
بدون دیدگاه