معرفی ساز کلارینت
کلارینت نوعی ساز بادی قمیشی است که انواع حرفه‌ای‌‌اش معمولاً از چوب سیاه آفریقایی ساخته میشود.
این ساز بادی یک قمیش، یک مجرای استوانه‌ای و یک سوراخ تقریباً استوانه‌ای دارد
از دسته سازهای انتقالی محسوب میشود.
به کسی که این ساز را می‌نوازد، کلارینتیست گفته میشود
مجرای استوانه ای مسئول صدای خاص این ساز است که می‌تواند
بین سه بازه صدایی با نام‌های «شالوماو»، «کلاریون» و «آلتیسیمو» تغییر کند.
و در موسیقی کلاسیک این ساز جزئی از سازهای ارکستر استاندارد و گروه‌های کنسرت می‌شوند.
ارکستر به طور عمده دو کلارینتیست را شامل میشود که دو قسمت مجزا را بنوازند.
انواع رایج این ساز :
کلارینت دو : انتقالی نمی‌باشد.
کلارینت سی بمل (رایج‌ترین نوع ساز): یک فاصلهٔ دوم بزرگ بم تر از نت نوشته شده صدا می‌دهد
معرفی ساز کلارینت + معرفی تمامی ساز ها
کلارینت لا: یک فاصلهٔ سوم کوچک بم تر از نت نوشته شده صدا می‌دهد ، کلارینت می بمل
(کلارینت کوچک): یک فاصلهٔ سوم کوچک زیرتر از نت نوشته شده صدا می‌دهد.
این ساز اصالتاً یک ساز مرکزی در جاز بود که با نوازندگان نیو ارلین در دهه ۱۹۱۰ آغاز شد
به عنوان یک ساز برجسته موسیقی جاز در دوره گروه بزرگ تا دهه ۱۹۴۰ باقی ماند.
سیدنی بشی، آلفونسه پیکو، لری شیلدز، جیمی نوونه و جانی دادز، نوازندگان آمریکایی این ساز در موسیقی جاز بودند.
سوپرانوی سی بمل رایج‌ترین نوع این ساز بود، معمولاً منظور از کلارینت نوع سوپرانوی آن است.
این ساز انعطاف پذیری استثنائی دارد و همان‌طور که می‌توان
در خانه در سبک کلاسیک با آن نواخت در گروه‌های کنسرت
گروه های نظامی و جاز نیز به همان خوبی به کار می رود.
بدون دیدگاه