محمدرضا شفیعی کدکنی در نوزدهم مهرماه ۱۳۱۸ در خراسان متولد شد.
شفیعی کدکنی سرودن شعر را از جوانی به شیوهٔ قدمایی آغاز کرد و پس از چندی به سبک نو مشهور به نیما
یوشیج روی آورد. با انتشار دفتر شعر در کوچه باغ های نیشابور نام‌آور شد. آثار انتقادی این نویسنده، شامل تصحیح
آثار کلاسیک فارسی و نگارش مقالاتی در حوزه نظریه ادبی می‌شود، که بخشی از آن‌ها در زیر آورده شده‌اند. در
میان آثار نظری شفیعی کدکنی کتاب موسقی شعر جایگاهی ویژه دارد و در میان مجموعه اشعارش کوچه باغ های
نیشابور آوازه بیشتری دارد. زمزمه‌ها، شبخوانی، از زبان برگ، بوی جوی مولیان، از بودن و سرودن، مثل درخت در
شب باران، هزاره دوم آهوی کوهی، صور خیال در شعر فارسی، موسیقی شعر، با چراغ و آینه (در جستجوی
ریشه‌های تحول شعر معاصر ایران)، تصحیح اسرارالتوحید نوشته محمدبن منور، تصحیح تاریخ نیشابور نوشته حاکم
نیشابوری، تصحیح آثار عطار نیشابوری، تصحیح مختارنامه، تصحیح مصیبت‌نامه، تصحیح منطق‌الطیر، تصحیح
اسرارنامه، تصحیح دیوان عطار، تصحیح تذکرةالاولیا و ترجمه آفرینش و تاریخ نیز از جمله آثار محمدرضا شفیعی کدکنی
است.
او در اشعار خود تصویری از جامعه ایرانی در دههٔ ۴۰ و ۵۰ خورشیدی را بازتاب می‌دهد و با رمز و کنایه آن دوران را به
خواننده نمایانده، دلبستگی و گرایش فراوان به آیین و فرهنگ ایرانی و به خصوص خراسان را نشان می‌دهد و
شفیعی کدکنی را میتوان در زمره شاعران اجتماعی دانست و او از اندک محققین تاریخ و ادب فارسی است که به
تاریخ کرامیه پرداخته و کتابی نیز در این باب فراهم کرده است.
مقالات مرتبط :
کتاب‌های دیگر او مثل موسیقی شعر، صور خیال، ادوار شعر فارسی، زمینه‌های اجتماعی شعر فارسی، از جامی تا
روزگار ما امروزه از کتاب‌های کلاسیک نقد ادبی محسوب می‌شوند.
او علاقه‌مند به شعر فارسی است و علاقهٔ او به عرفان و نقد ادبی هم از همین جا نشأت می‌گیرد.
و از آثار او زمزمه‌ها، شبخوانی، از زبان برگ، در کوچه‌باغ‌های نشابور در کوچه باغ‌های نِشابور، بوی جوی مولیان، از
بودن و سرودن، مثل درخت در شب باران، هزارهٔ دوم آهوی کوهی، طفلی به نام شادی میتوان نام برد.
بدون دیدگاه