ایرج جنتی عطایی در ۱۹ دی‌ماه ۱۳۲۵ در شهر مشهد متولد شد
ایرج جنتی عطایی ترانه سُرایی را در نوجوانی (اوایل دهه چهل خورشیدی) آغاز کرد.
برای ترانه‌های اولیه‌اش، میلاد کیایی آهنگ‌سازی می‌کرد و اولین کاری که به‌طور رسمی از او
پخش شد ترانه‌ای بود به اسم “شِکوِه” که بر روی ملودی‌ای از سلیمان اکبری نوشته بود و روز جمعه‌ای از برنامه
شما و رادیو پخش شد و بعدها کار با یکی از درخشان‌ترین آهنگ‌سازان موسیقی پاپ ایران، برویز مقصدی را آغاز کرد
و در این دوران ترانه‌های بسیاری را بر مبنی ملودی‌های مقصدی آفرید. ترانه “گل‌سرخ” که ویگن اجرایش کرد، یکی از
مشهورترین ترانه‌های این دوران است او در سال ۱۳۵۱، به خاطر ارزش‌های هنری و اجتماعی ترانه‌هایش، برنده
“جایزه فروغ” شد اما این جایزه را چند سال بعد، در آستانه برگزاری دیگرباره آن ـ به عنوان اعتراض به شیوه حاکم بر
گزینش نامزدهای جایزه ـ پس داد او همواره به ترانه‌سُرایان پیش از خود نگاهی مهربان و حرفه‌ای دارد.
مقالات مرتبط :
او به دنبال چاپ اشعارش در مجله خوشه و سایر مجلات ادبی دهه چهل، به دعوت احمد شاملو در پنجمین شب (۲۸
شهریور ۱۳۴۷) از شب‌های شعر خوشه به شعرخوانی پرداخت. از او یک مجموعه شعر پیش از انقلاب و یک
مجموعه نيز در خارج از كشور منتشر شده است.
ایرج جنتی گزیده‌ای از ترانه‌هایش را بر روی موسیقی (تنظیم) آندرانیک دکلمه کرده که توسط کمپانی کلتکس در
سال ۲۰۰۱ به صورت لوح فشرده منتشر شده است.
از آثار او در زمینه کتابها میتوان زمزمه‌های یک شب ۳۰ ساله ،مرا به خانه‌ام ببر ، سلام کن به عشق، به انسان، و آنگاه آه ای
فرشته و آواز در زنجیر نام برد.
بدون دیدگاه