برچسب: از این عاشقی ها

چقدر از شاخه ها بپرسم جوانه های جوانی ام را چقدر در این صدا بپیچم ترانه های خزانی ام را به رغم چشمان خشک وسردم چنان پر از شعله های دردم که هیچ آیینه بر نتابد سکوت آتشفشانی ام را اگر چه مجنون شهر خویشم به شوق لیلایی تو اما کجا از این کوچه ها…

خسته ام از اتاق ها از همه اتفاق ها بی خبر از چراغ ها گوشه نشین داغ ها شاخه به شاخه بوده ام منتظر چکاوکان اما باغ من فقط پر شده از کلاغ ها خیرگی نگاهتان روز مرا سیاه کرد از بس دود خورده ام هر شب از این چراغ ها هر چه نگاه می…

مرور می کنم امروز ماجرای تو را نشانه های تو را زخم شانه های تو را چه اتفاق قشنگی ست زنده ماندن من که لحظه لحظه نفس می کشم هوای تو را همیشه قله ام و تا همیشه پژواکم تمام زیر وبم خفته در صدای تو را نمی توانند این واژه های بی سر وته…

بی تو هم بغض غزل هایی ملال آور شدم گرچه تنها بودم اما باز تنها تر شدم پر زدم پر ریختم عریان شدم از هر چه بود چون درختی در هجوم بادها پرپر شدم سوختم در چرخه ی تکرارهایی ناگزیر مثل ققنوسی هزاران بار خاکستر شدم ساز ومضرابم گره خوردند با تار سکوت از طنین…

آب ترین آب تویی تشنه ترین نگاه من مثل کویر سوخته خشکی سال وماه من مبداء دلپذیر تو پیچ وخم مسیر تو مقصد ناگزیر تو عاشق سر به راه من زنجره ی شبانه من حنجره ی ترانه تو خنده ی صبحگاه تو گریه ی شامگاه من چشمه ی سر به زیر من صخره ی سر…

از واژه هام حال وهوا را نبرده بود عاشق نبود وخاطره ها را نبرده بود نامش هنوز در من فریاد می کشید غرق سکوت رفت وصدا را نبرده بود غرق جوانه بود وجوان رفت با خودش اندوه سالخورده ی ما را نبرده بود پیچیده بود مثل طنابی به دور من گیسویش آن کمند رها را…

اگر چه بسته به پایم هنوز موی رهایش چقدر ساده گذشت از کنار خاطره هایش چه عاشقانه گشود وچه بی بهانه به هم زد کتاب شاعری ام را جنون حال وهوایش نه پای رفتن دارم نه لحظه ای سر ماندن چه کرد با من عاشق نگاه بی سر وپایش درخت بی رمقی بود و بی…

نبود غیر کلاغی غریب هم سخنش که باد آمد وپیچید در تمام تنش کلاغ پر زد از شانه هاش وابری شد سیاه تا که ببارد به وسعت چمنش درخت عریان یخ بسته بود و می لرزید که عطسه های پیاپی رسید تا دهنش نبود خاطره ای از بهار برتن او که باد پاییزی برده بود…

ای سرزمین سبزترین بهارها ای سرزمین سرخ ترین لاله زارها ای قله ی شکفته، آتشفشان زخم ای که نشسته بر دل خونت شرارها خون سیاوشانت تا ریخت بر زمین آتش دوید در شریان انارها منصور ها زخاک تو سر برکشیده اند تا بسپرند سر به بلندای دارها ای مشرق شقایق، ای خاک چاک چاک ای…

گیرم تو هم داغ برادر دیده باشی یا سال ها زخم مکرر دیده باشی می خواهم از بغضی بگویم ای دل تنگ بغضی که تا امروز کمتر دیده باشی کی شد که در صحرایی از شمشیر و نیزه نخلی میان خون شناور دیده باشی  تا در گلویت غیرت فریاد باشد باید گلوی سرخ اصغر دیده…