شاید نمی‌دانی که اندام پری‌ها
مثل تو می‌مانند اما دلبری‌ها
در تو شکوفا می‌شود در تو روان است
سرچشمه‌های عاشقی‌ها شاعری‌ها
پلکی بزن تا با نگاهت پر بگیرند
پروانه‌ها از پیله‌ی نا باوری‌ها
خورشید تا از بام من سر بر نیاری
سرمی‌کشند از بام من خاکستری‌ها
از هر چه طوفان بی‌امان سبقت گرفتی
ای ترک شهرآشوب در غارتگری‌ها
تا موج‌موج گیسوانت را گشودی
افتاد دنبالت نگاه روسری‌ها
عمریست چشم آبیت را در طوافند
آبی‌ترین‌ها چرخه‌ی نیلوفری‌ها
پس شهرزادی شو هزارویک‌شبم را
ای بانوی افسانه‌‌ها افسونگری‌ها
سهم من از تو گریه‌های ناگزیر است
لبخند‌ها همواره سهم دیگری‌ها
بدون دیدگاه