شاعر فریدون مشیری متولد ۳۰ شهریور ۱۳۰۵شاعر معاصر ایرانی بود.
شاعر فریدون مشیری سرودن شعر را از نوجوانی و تقریباً از پانزده سالگی شروع کرد.
اولین مجموعه شعرش با نام تشنه توفان در ۲۸ سالگی او با مقدمه محمد
حسین شهریار و علی دشتی در ۱۳۳۴ به چاپ رسید.
خود او دربارهٔ این مجموعه می‌گوید: «چهارپاره‌هایی بود
که گاهی سه مصرع مساوی با یک قطعه کوتاه داشت، و هم وزن
داشت، هم قافیه و هم معنا، آن زمان چندین نفر از جمله نادر نادرپور
هوشنگ ابتهاج (سایه)، سیاوش کسرایی، مهدی اخوان ثالث و محمد زهری بودند که به همین سبک شعر می‌گفتند
و همه شاعران نامدار شدند، زیرا به شعر گذشته بی‌اعتنا نبودند.
مقالات مرتبط :
اخوان ثالث، نادرپور و من به شعر قدیم احاطه کامل داشتیم
یعنی آثار سعدی و حافظ و فردوسی را خوانده بودیم
در مورد آن‌ها بحث می‌کردیم و بر آن تکیه می‌کردیم.»
علاقه به موسیقی در مشیری به گونه‌ای بوده است
که هر بار سازی نواخته می‌شده مایه آن را می‌گفته
نه تنها مایه‌شناسی‌اش را می‌دانسته، بلکه می‌گفته از چه ردیفی است و چه گوشه‌ای
بارها شنیده شده که تشخیص او در مورد برجسته ترین قطعات موسیقی ایران
کاملاً درست و همراه با دقت تخصصی بوده است.
فریدون مشیری در سال ۱۳۷۷ به آلمان و آمریکا سفر کرد
مراسم شعرخوانی او در شهرهای کلن، لیمبورگ و فرانکفورت و همچنین در۲۴ ایالت آمریکا
از جمله در دانشگاه‌های برکلی و نیوجرسی به‌طور بی‌سابقه‌ای مورد توجه دوستداران ادبیات ایران قرار گرفت.
در سال ۱۳۷۸ طی سفری به سوئد در مراسم شعر خوانی
در چندین شهر از جمله استکهلم و مالمو و گوتبرگ شرکت کرد.
معروفترین اثر وی شعر «کوچه» نام دارد که در اردیبهشت ۱۳۳۹
در مجله «روشنفکر» چاپ شد. این شعر از زیباترین
عاشقانه‌ترین شعرهای نو زبان فارسی است.
با توجه به علاقه‌ای که وی به عرفان و تصوف ایرانی داشت، مجموعه‌ای از ۱۰۰ ماجرا منسوب به ابو سعید ابوالخیر را
باعنوان «یکسو نگریستن و یکسان نگریستن» و با مقدمه‌ای به قلم جواد نور بخش در اوایل دهه ۱۳۴۰ منتشر نمود.
بدون دیدگاه