اشتباه

صدای من همه آه است و آه من  همه تو

منم شکسته‌ترین، تکیه‌گاه من همه تو

چقدر دلهره دارم چقدر تنهایی

میان این همه طوفان پناه من همه تو

صدای گریه‌ی دنباله دار تو همه من !

طنین قهقهه‌‌ی گاه‌گاه من همه تو !

تو را ستودم و آنک منم که می‌سوزم

در آستانه‌‌ی دوزخ گناه من همه تو

میان جنگل تاریک بی‌سرانجامی

چراغ کلبه‌ی سرد و سیاه من همه تو

تمام زندگی‌ام اشتباه تکراری‌ست

ولی درست‌ترین اشتباه من همه تو

این غزل را هم بخوانید