آشنایی با استاد غلامحسین درویش
غلامحسین درویش در سال ۱۲۵۱در تهـران مـتولد شد
علت شهرت وی به درویش خان هم به این نکته باز میگشت
که پدرش هـنگـام صـدا زدن فـرزندش همیشه از لفظ «درویش» استـفاده میکرد.
غلامحسین در ده سالگی به شعـبه موسیقی مدرسه نظام، وابسته
به دارالفنون ،میرفت که به سرپرستی موسیو لومر فرانسوی ایجاد شده بود.
غلامحسین در آنجا خط موسیقی و نواختـن شیـپـور و طبل کوچک را فرا گرفت.
پس از مدرسه، ابـتدا نـزد داود کلیمی تارزن رفت تا مشق تار کند.
پس از مدت کمی آموزش از استاد خود گوی سـبقـت را ربود و به مرتبه عالی نوازندگی دست یافـت
اما حضور در جلسات درس استاد بی بدیل تار آن زمان
یعنی آقا میرزا حسیـنقـلی او را به دنیای دیگری کشاند.
هـمچنین آشنایی با برادر بزرگتر آقا میرزا حسینقلی
میرزا عبدالله نوازنده تار و سه تار، به کار او غنای بـیشتری بخشید.
کار درویش در آن سن و سال نوجوانی چنان مورد استقبال ناصرالدین شاه قرار گرفته بود
که او را تارچی خطاب میکرد.
درویش خان در نوازندگی دستی چیره و تکنیکی منحصر به فرد و در نواختن تار و سه تار
به یک اندازه مهارت و توانایی داشت.
از مضرابی قـوی و در عـین حال شفاف برخوردار بود وزیرهایش پی در پی
شمرده و پـخـته بود و پـنجهاش روی ساز نرم و لطیف حرکت میکرد.
قدرت او در نوازندگی چنان بود که شنوندگان سازش از تعـجب، غالباً ساکت و خاموش میشدند.
مقالات مرتبط با آشنایی با استاد غلامحسین درویش :
درویش از نبوغی خاص نیز بهره میبرد و همین نبوغ سبب شد
تا برخی از فرمهای موسیقی ایرانی را ابداع کند که از جمله آنها میتوان به تـثـبـیت رنگ و ابداع درآمد
افـزودن سیم ششم به تار اشاره کرد.
درویش چندی در دسته موسیقی عزیزالسلطان و سپس در دسته موسیقی
کامران میرزا نایب السلطنه، نوازندگی طبل را بر عهده داشت.
صفحات به جا مانده از این استاد فقـید به خوبی میزان مهـارت و تـواناییهای او را نشان میدهد.
صفحاتی که با هنر نمایی استادان نامور موسیقی ایرانی مانـند سید احـمدخان
سید حسین طاهرزاده، اقـبال السلطان، عـبدالله دوامی، رضاقـلی خان تـجـریشی
باقـرخان رامشگـر، مشیر همایون شهـردار، حسینخان هنگ آفـرین، اکبر خان رشـتی و میرزا اسدالله خان پر شده است.
صفحه «بـیداد همایون » که با پـیانو مشیر همایون شهـردار همراه است
از نمونههای برجسته ای است که پـنجه شیرین و مضراب روان آن استاد فـقـید را بیان می کند.
بدون دیدگاه